Elias Canetti (1905-1994) – powieściopisarz, dramaturg, eseista, laureat literackiej Nagrody Nobla w 1981 roku. Autor m.in. powieści Auto da fe, studium Masa i władza, autobiografii Ocalony język, Pochodnia w uchu i Gra oczu oraz wspomnień z okresu spędzonego w Londynie Party pod wojennym niebem.
Veza Canetti (1897-1963) – dopiero po śmierci uznana jako pisarka. Autorka powieści Die gelbe Strasse i Die Schildkroeten.
W 1934 roku Veza Taubner i Elias Canetti, żyjący od lat w nieformalnym związku, zawierają małżeństwo z rozsądku, co mocno podkreśla Elias w liście do ukochanego, młodszego brata, Georges’a. Właśnie do niego, którego pociągają raczej młodzi chłopcy, Veza poczuje niebawem bliską uwielbienia sympatię. W niej będzie szukać oparcia w trudnym, symbiotycznym związku z Eliasem. Cztery lata później Veza i Elias zostają wyrzuceni z wiedeńskiego mieszkania i uciekają do Londynu. Wiodą tam biedne emigranckie i coraz bardziej komplikujące się małżeńskie życie. Niezależnie od siebie, a czasem nawet w tajemnicy przed sobą, korespondują z mieszkającym w Paryżu Georges’em, starającym się wyrobić sobie pozycję jako pulmonolog. Veza donosi mu o napadach obłędu Eliasa, Elias natomiast o złym stanie nerwów i depresjach Vezy. Wspólnym mianownikiem tych listów jest troska o zdrowie chorego na gruźlicę Georges’a, któremu Veza pragnęłaby scałować zarazki z ust. Georges, sam nieskory do pisania, przechowa troskliwie listy brata i szwagierki, które zostały odnalezione w 2003 roku w jednej z paryskich piwnic.
Listy Canettich to nie tylko świadectwo tamtych czasów, ale również doskonała literatura: historia miłosnego trójkąta.
Najnowsze komentarze