Serena Williams autobiografa

Serena Williams jest osobą nadzwyczajną. Osiągnęła wiele przy bardzo dużym wysiłku. Jej droga do miejsca, w którym jest teraz nie była usłana różami. Jeżeli jesteś osobą interesującą się tenisem to musisz koniecznie przeczytać autobiografię tej niezwykłej tenisistki.

„Moje życie” – taki tytuł wybrała Serena by promować swoją autobiografię. Dwa krótkie słowa mówiące tak wiele i tak niewiele za jednym razem. Czy ta klasowej sławy tenisistka sprawdzi się również na polu tak dalekim od jej codziennego życia? Czy młodsza z sióstr jest w stanie zawładnąć czytelnikami tak jak hipnotyzuje swoją grą na korcie? Szczerze – trudno powiedzieć. Książka jest napisana bardzo nierówno. Jeżeli chcemy dowiedzieć się z tej autobiografii o kulisach najważniejszych rozgrywek na korcie Sereny to niestety będzie trzeba obejść się smakiem. Mamy tutaj mało opisów samych meczów, nie dowiemy się również za wiele o największych rywalkach Williams czy ogólnie jakiś smaczków ze świata wielkiego tenisa. Autorka w głównej mierze skupia się tutaj na życiu poza profesjonalnym tenisem, mamy opisany okres dzieciństwa, treningów, życia rodzinnego. Czy jest to zabieg zły? Zależy czego chcieliśmy się dowiedzieć o tej niezwykłej osobie. Dzięki książce dowiemy się jaka Serena jest prywatnie, co kształtowało jej charakter. Niezadowolone jednak będą osoby chcące poznać wspomnienia Sereny np. z Wielkich Szlemów.

Autobiografię otwiera opis części spotkania ćwierćfinałowego które rozegrała Serena z własną siostrą – Venus podczas US Open w roku 2008. Opis spotkania zostaje w pewnym momencie urwany. Serena wraca do tego wydarzenia na końcu książki. Jest to zabieg powszechnie znany i stosowany. Ma być zwieńczeniem książki, domykać ją jako całość. Od autorki dowiemy się jaki wielki wpływ na jej życie mieli rodzice. Jak tata zabierał ją codziennie na kort po szkole wraz z jej dwiema innymi siostrami, które jednak później obrały inną drogę życiową. Opisy treningów w Campton pokazująco kształtowało sportsmenkę i jest jednym z niewielu odniesień do stricte tenisowego świata. Tak jak pisaliśmy głównie mamy tutaj opisy z życia prywatnego Sereny. Dowiemy się o tym jak Serena zjadła ulubiony przez całą rodzinę chleb i nikomu o tym nie powiedziała, o tym jak ucięła siostrze włosy nożyczkami czy jak lubiła zapach nowych świeżych piłek. Mało ekscytująca widza niestety. Jednak jest kilka momentów, które czytamy z zaciekawieniem. Przykładowo na pierwszy turniej Serena zapisała się sama, ponieważ ojciec uważał, że nie jest jeszcze gotowa. Inny fragment, który można czytać
z zaciekawieniem jest moment w którym podczas jednego z turniejów Serena została wygwizdana przez publiczność ponieważ, z turnieju wycofała się Venus, która miała grać z Sereną i zostało to uznane jako próba manipulowania wynikami. Właśnie takie fragmenty powinny znaleźć się w większym stopniu w autobiografii, wtedy na pewno byłaby ona bardzie spójna i ciekawa. Książka jest moim zadaniem niedopracowana, chociaż kilka jej fragmentów jest ciekawych – niestety jest ich za mało.